Herken je dat? Je moet iets voor de allereerste keer gaan doen. Je wil het heel graag, maar o wat vind je het spannend. Er gaan allerlei gedachten door je heen en je lichaam reageert op je gespannenheid. Trillende handen en knikkende knieen. Ook je ademhaling zit heel hoog.
Je lichaam is in de opperste staat van paraatheid (fight, flight of freeze modus) en je bent enorm gefocussed en gestressed of alles wel goed zal gaan.
Inmiddels zo’n vijf jaar geleden had ik dat ook. Nog goed weet ik mij mijn allereerste pilatesles te herinneren.
De eerste keer
Net mijn papiertje gehaald en ik mocht invallen en mijn allereerste les pilates geven. Met trillende handen hield ik mijn A-4 vast waar de les op uitgeschreven stond. Bang dat ik door de spanning zou vergeten welke oefeningen ik zou gaan doen. Gedachten die door mijn hoofd spookten. Vinden ze mijn manier van lesgeven wel leuk en vinden ze de oefeningen leuk om te doen. Wat als er tijdens de les een oefening gedaan wordt die ze lastig vinden of niet kunnen? Heb ik dan wel alle alternatieven paraat? Of weet ik daar wel goed op in te spelen?
Vijf jaar verder
Inmiddels is dit 5 jaar geleden en nog steeds bereid ik elke week een nieuwe les voor. Ook ken ik mijn deelnemers tegenwoordig en weet ik hier nu op in te spelen en waar nodig aan te passen. Tijdens de les ga ik spelen met de basis. Afhankelijk van de mensen in de groep en hun behoeften, stem ik mij af op de deelnemers en pas ik waar nodig de les aan.
Geen enkele les is hetzelfde
Attributen zijn ook altijd leuke aanvullingen in de les, zoal gewichten, ballen, foamrollers, pilatesringen, elastieken enz.
Op deze manier is geen enkele les hetzelfde, ook niet als dit twee lesuren achter elkaar zijn. De ene groep wil wat meer uitdaging en een andere groep wil juist wat meer ontspanning en toch lekker bezig zijn. Door af te stemmen op de groep, krijgt de les zijn vorm.
Verbinding met de deelnemers
Een jaar geleden, toen Corona om de hoek kwam, stond ik weer, met spanning in mijn lijf.
Deze keer was het niet om de les die ik zou gaan geven.
Ik vond het echt verschrikkelijk om de les op video op te nemen en moest echt weer door een nieuwe fase heen. Het geven van de les was nu niet het probleem, wel miste ik de energie van de groep. Hoe ga ik me nu afstemmen, als ik de deelnemers niet live zie. Heeft de opgenomen les wel dezelfde energie, dan dat je met elkaar samen bent. We hebben namelijk ook vaak veel lol tijdens de les en die is er dan niet. Daarnaast een stukje perfectionisme van het filmpje, zit mijn haar goed, zit mijn shirt niet raar of maakt er net iemand even lawaai tijdens het opnemen. Ik gebruik eigenlijk altijd muziek in de les, is dat wel handig met het opnemen van een filmpje? Hierdoor kon ik mij erg gestressed voelen.
Door me via de mail of tijdens de online lessen af te stemmen op de deelnemers, is ook dit stukje weer wat makkelijker geworden.
Deelnemers enthousiast over de lessen
Ook door de vraag van de deelnemers, om lessen te blijven volgen en graag een filmpje wilde ontvangen of online les wilde volgen, voelde ik mij gesterkt om filmpjes op te gaan nemen en nu ook online lessen te geven. Nu kan ik het makkelijker loslaten, of mijn haar wel goed zit of mijn shirt recht.
Zoals een van mijn deelnemers bijvoorbeeld riep, toen we weer in lock down gingen:
Je blijft wel gewoon lessen sturen hè ! Want ik wil blijven doorgaan.
Als ik dan terug denk aan die allereerste les, waar ik met trillende handen en knieen me af aan het vragen ben of mijn lessen wel leuk en goed genoeg zouden zijn? Begrijp ik uit de reacties van mijn deelnemers een duidelijke JA!
Zoals bijvoorbeeld uit de mail die ik onlangs ontving van een van de deelneemsters:
Ik wil je ontzettend bedanken voor je fijne lessen, die ik stiekem best wel mis. Het heeft mij echt goed in balans laten komen na een hele rotte periode in mijn leven. En die balans heb ik gelukkig vast kunnen houden.
Als dit soort berichten in mijn mailbox binnen komen, dan is het soms nog lastig te bevatten, dat de lessen deze uitwerking op mensen kunnen hebben en dan ben ik blij, dat ik ondanks mijn angst en trillende handen en knikkende knieen, toch doorgezet heb en het gewoon ben gaan doen.
Mocht jij ook iets heel graag willen en er als een berg tegenop zien? Trillende handen en knikkende knieen hebben en je lichaam in een fight, flight of freeze staat zijn?
Ga het gewoon doen! Haal een keer diep adem en doe het!
Wil jij eens een les ervaren? Doe mee!
